برای قسمت اول سریال، راجب تیتراژ پایانی مفصل نوشته بودم و حالا می خوام قسمت دوم و اختصاص بدم به تیتراژ آغازین و ابتدایی و موسیقی متن سریال زمانه؛ خیلی عالیه، حس فوق العاده ای نسبت بهش دارم، خودِ موسیقی در عین حال احساساتِ خیلی زیاد و متفاوتی و نشون میده، موسیقی با ویالن شروع می شه و  صدای این ساز تا آخر هست، اول یه هیجان اضطراب خاصی به آدم دست میده و کم کم سبک و سیاق عاشقانه به خودش می گیره و آخرش هم دوباره باعث می شه یه حالت تعلیق و هیجان و دلهره و شاید ترس به آدم دست بده! از همین موسیقی ابتدایی در قسمت های مختلف هم استفاده شده و خوب روی متن و مسائل دیگه می شینه. کلا تیتراژ و موسیقی متن هر دو خیلی عالین، خصوصا به شدت به درد یکی قسمت های عاشقانه و، یکی دیگه هم موراد هیجانی سریال می خورن.



از آنچه گذشت سریال و تدوینش هم خیلی خوشم میاد. آنچه گذشت و که ببینی دقیقا مثل یه خلاصه ی خوب می مونه، چیزایی که باید دستگیرت می شه.

فیلمبرداری و میزانسن ها و نماها و فضاها و کلا فضاسازی هم خوبه. خصوصا اون سکانسی که بهزاد داره خواب می بینه و بعد از خواب می پره و...

من که چشمم به صفحه  ی تی وی موند بلکم پری ناز و ببینم! قسمت اول توی دو سکانس بیشتر نبودن و قسمت دوم هم که کلا نبودن! حالا خدا کنه قسمت سوم و به بعد حسابی باشن.

به نظر من قضیه کمی داره کش میاد. حداقل نسبت به خلاصه ی داستانی که در اختیار رسانه ها و مردم گذاششتن، فکر می کردم توی همون قسمت اول همون موارد و نشون بدن، دیگه نه اینکه قسمت دوم هم تموم بشه اما بهزاد همچنان کاری نکنه، منظورم یه واکنش درست و حسابیه همون چیزی که توی خلاصه ی سریال هم راجب رابطه ی بهزاد و عموی ثروتمندش نوشته شده. حالا شایدم من خیلی عجله دارم!

شخصیت هارو تا اینجا نه خیلی تیره نشون دادن نه خیلی روشن، بیشتر خاکسترین، من از شخصیت های خاکستری خوشم میاد، چون خیلی توشون اغراق نمی شه. (الان خیلیا پیش خودشون می گن اینکه از همه چی خوشش میاد.)

تِم معمایی داستان تا اینجا خوب پیش رفته البته حدس زدن یه مسائلی خیلی مشکل نیست اما به نظرم اونقدری که باید خوبه. آخه یه سریال کارآگاهی و معمایی خالص که نیست! ژانر اجتماعی و عاشقانه ش باید بیشتر به چشم بیاد.

عشق خالص همون چیزیه که توی سریال های تی وی کم دیده می شه. اینکه یه سریالی عمیقا به مسئله ی عشق و عاشقی بپردازه. سریال هامون یا تاریخیِ یا اجتماعی حالا بخوان متفاوت باشن یه پلیسی هم بهش اضافه می کنن و همیشه یه چیزایی هم از عشق و عاشقی توی متن می ذارن.

راجب پایان هر قسمت، به نظر من همیشه پایان هایی خوبن (برای سریال) که به بیننده شوک بدن، بعد بیننده رو توی همون شوک نگه دارن و قسمت بعد بهش بپردازن. یعنی بذارن اون حس و حال برای بیننده بمونه، انقدر که تشنه ی ادامه ی ماجرا باشن.

فعلا چیز دیگه ای به ذهنم نمی رسه. تا اینجا یعنی قسمت دوم از سریال راضی هستم و دوستش دارم، امیدوارم همینطوری خوب پیش بره و پری ناز ما هم بیاد و حسابی بترکونه. :دی


منبع: http://parinazizadyar.blogfa.com