مصاحبه با تبسم هاشمی | به بهانه بازی در سریال زمانه

تبسم هاشم در گفتگو با باشگاه خبرنگاران: من مثل همای زمانه تندخو نیستم!

شخصیت هما با خصوصیات اخلاقی من فاصله زیادی دارد.

تبسم هاشم، بازیگر نقش "هما" در سریال زمانه در گفتگو با خبرنگار حوزه راديو تلویزیون باشگاه خبرنگاران در خصوص انتخاب خود برای ایفای نقش در این سریال گفت: یک کار قبلی تحت عنوان "چرخ فلک" با حسن فتحی داشتم که بعد از آن کار به من پیشنهاد بازی در سریال "زمانه" را دادند.

وی در خصوص ویژگی های کاراکتر هما اظهار داشت: شخصیت هما درسريال "زمانه" از شخصیت اصلی من دور است و من همیشه نقش های خوب و یک فرد درس خوان و مودب را ایفا کردم ولی در این سریال یک نقش کاملا متفاوت ایفا کردم.

وی تصریح کرد: هما دختری تندخو است که برای ارغوان قصد ایفای نقش یک خواهر بزرگتر را دارد که این ویژگیها با شخصیت اصلی من بیسیار فاصله دارد.

تبسم در خصوص کار با حسن فتحی بیان کرد: کار با فتحی بسیار عالی است فتحی کارگردانی کاملا مسلط به کار است و بازیگر را به خوبی هدایت می کند و بر روی پیشنهاد بازیگر فکر می کند.

وی در خصوص بازخورد مردم از این سریال عنوان کرد: مردم از این سریال بسیار استقبال کردند و هنگام برخورد با آنها به من یادآور می شوند که چرا با حسودی تا این حد به ارغوان مانع ازدواج او می شوم.

تبسم در خصوص سریال زمانه اظهار داشت: "زمانه" یک کار رئال است و تا حدی با واقعیات روز جامعه ما هم خوانی دارد چرا که افرادی هستند که مثل هما که آرزوی ازدواج دارند و یا مانند ارغوان به دلیل شرایط اجتماعی مجبور به دروغ گویی هستند.

مصاحبه با حمید گودرزی | به بهانه بازی در سریال زمانه

"بهزاد" سريال زمانه شخصيتي به مانند هملت دارد که دچار ترديد در مسائل خانوادگي و عاطفي مي‌ شود.

حميد گودرزي بازيگر نقش بهزاد در سريال زمانه در گفت وگو با باشگاه خبرنگاران در خصوص نحوه انتخاب خود براي بازي در اين سريال گفت: هنگام عيادت يکي از دوستان پس از بازگشت به ديدن حسن فتحي در استوديو صداگذاري رفتم و بعد وي پيشنهاد بازي در اين مجموعه را به من داد.

وي در خصوص اهميت فيلم نامه اظهار داشت: قصه فيلم نامه برايم در درجه اول اهميت قرار دارد ولي اين کار علاوه بر فيلم نامه آن به دليل حضور حسن فتحي و اسماعيل عفيفه برايم کار ويژه اي بود.

گودرزي در خصوص نقش خود در اين سريال عنوان کرد: بهزاد بي شباهت به شخصيت هملت نيست چرا که دچار ترديد، هم در ارتباط با مسائل خانوادگي و هم مسائل عشق و عاطفي مي‌شود.

وي در اين باره تصريح کرد: بهزاد به نظرم نقش جذابي بود و ايفاي نقش آن را پذيرفتم و همچنين علاقه به کار جدي با حسن فتحي داشتم.

وي در خصوص کارنامه حسن فتحي اظهار تمايل کرد و علاقه به کار در تلويزيون و سينما را اينگونه عنوان کرد: کار اگر خوب باشد برايم سينما و تلويزيون فرقي ندارد کار بد اگر سينمايي هم باشد چندان اهميت ندارد و بدليل 11 ماه کار در سريال زمانه مدتي از فضاي سينما دور بوده ام.

گودرزي در پايان باز خورد مردم از اين سريال را اينگونه بيان کرد: بازخورد مردم تا اينجاي قصه بسيار خوب بوده و راضي هستيم اما هنوز گره‌ هاي اصلي داستان باقي مانده است.

گفتني است، سريال”زمانه" به کارگرداني حسن فتحي از شنبه تا پنج شنبه ساعت 20:45 از شبکه سه سينما پخش مي‌ شود.

باشگاه خبرنگاران

مصاحبه با نویسندگان سریال زمانه | اجازه ی خطا به شخصیت های زمانه

با عليرضا كاظمي‌پور و سعيد جلالي، نويسندگان سريال زمانه

جام جم آنلاين: هر دو به يك اندازه مايل نيستند كه درباره فيلمنامه «زمانه» صحبت كنند و آن را لو بدهند. معتقدند هيچ چيز قصه سريال آن طوري كه در اين چند قسمت ديده‌ ايم پيش نمي‌ رود و قرار است اتفاقات زيادي در زمانه بيفتد.

اين درست يكي از ويژگي‌هاي منحصر به فرد نوشته‌ هاي اين دو نويسنده جوان است. معجوني از تعليق و پيچيدگي. عليرضا كاظمي‌ پور و سعيد جلالي نويسندگان سريال زمانه و چند سريال موفق تلويزيون در گفت‌وگويي كه در يك روز سرد زمستاني در دفتر اسماعيل عفيفه انجام شد، درباره كارهايشان توضيح دادند كه مشروح آن را مي‌خوانيد.

فكر مي‌ كنم «زمانه» ششمين كار مشترك شما در فيلمنامه‌ نويسي است. اين اتفاق در بيشتر كشورهاي جهان به عنوان امري رايج پذيرفته شده و شما توانستيد به عنوان دو فيلمنامه‌ نويس ايراني اين را در عمل ثابت كنيد. از نكات مثبت اين روش بگوييد؟

عليرضا كاظمي‌پور: گاهي يك نويسنده با اين تصور كه دنياي نوشته‌ هايش مخصوص به خود اوست و از ذهنيت او تراوش شده است، به هيچ كس اجازه داخل شدن در آن را نمي‌دهد. اين نگاه البته شايد در سينما بيشتر اتفاق بيفتد و منطقي هم باشد، اما به نظر من نوشتن مشترك فيلمنامه در تلويزيون موضوعي بسيار ضروري و البته واجب است. به تنهايي همه بار نوشتن را به دوش كشيدن چه به لحاظ جسمي و چه به لحاظ روحي و ذهني يك نويسنده را بشدت ضعيف مي‌كند. گاهي در يك فيلمنامه انرژي نويسنده آنقدر تحليل مي‌رود كه او حتي از ادامه زندگي طبيعي نيز محروم مي‌شود. نويسنده، متن را يك بار نمي‌نويسد. ما مدام در حال بازنويسي و بازخواني فيلمنامه‌ها هستيم. ده‌ها بار خط قصه عوض مي‌شود و بارها شخصيت‌ها دچار تغيير و تحول مي‌شوند، بستگي به شرايط توليد هم دارد؛ گاهي نقشي حذف يا اضافه مي‌شود و... البته من چند بار اين اشتباه را كردم و خودم به تنهايي فيلمنامه سريالي را نوشتم و آن روزها به يكي از وحشتناك‌ ترين تجربه‌هاي من تبديل شد. شب و روزم براي چند ماه مال خودم نبود. نويسندگاني كه تجربه كار در تلويزيون را دارند بعد از مدتي به اين نتيجه مي‌ رسند كه تنهايي نوشتن كار بسيار سختي است و در نهايت ممكن است به كيفيت كار لطمه بزند. به عنوان مثال هنگام نوشتن سريال «آخرين دعوت» حتي ما يك تجربه سه نفره داشتيم و با اين‌ كه داستان در دو فضا مي‌ گذشت يك تقسيم بندي انجام داديم. آقاي بيراموند گفت‌وگونويسي تاريخي را به عهده داشت و گفت‌وگوهاي معاصر را نيز سعيد جلالي مي‌نوشت. آن سريال تجربه همكاري خيلي خوبي بود. ضمن اين‌كه ما هم توانستيم مثل بقيه آدم‌ها زندگي عادي خودمان را داشته باشيم.

سعيد جلالي: البته هميشه هم اين تضمين وجود ندارد كه همكاري خوبي بين دو فيلمنامه‌ نويس صورت بگيرد. حتي ذهنيت مختلف افراد يا تفكرات و شرايطي كه در آن زندگي مي‌كنند نيز گاهي اوقات به جاي ايجاد يك همكاري سازنده، مشكل آفرين هم مي‌شود. خوشبختانه اتفاقي كه بين من و كاظمي‌پور افتاد اين بود كه به خاطر نزديكي ذهنيت‌مان كوچك‌ترين مشكلي بين ما پيش نيامد و با اين‌كه نگارش فيلمنامه‌هاي بسيار سنگيني را هم به عهده داشتيم، هيچ گاه به مشكلي برنخورديم. ما از همان ابتدا به ذهنيت هم شناخت پيدا كرديم، وظايفمان را مشخص كرديم و در عين اين‌كه به هم كمك مي‌كنيم، در كار همديگر دخالت نمي‌كنيم. بسياري از نويسندگان خيلي خودراي جلو مي‌روند و از آنجا كه كار گروهي در ايران جا نيفتاده، نمي‌توانند كار خود را با كسي قسمت كنند. شما نگاه كنيد ورزش‌هاي تيمي ما پيشرفت نمي‌كند، اما ورزش‌هاي انفرادي در ايران هميشه مدال آورند. اما شرايط براي ما دو نفر فرق مي‌كند، حتي كارگردانان نيز وقتي ما به صورت مشترك فيلمنامه‌اي را مي‌نويسيم بيشتر اعتماد مي‌كنند چون كارمان دچار توازن مي‌شود و در نهايت خروجي خوبي پيدا مي‌كند.

گويا نويسندگي مشترک در سريال‌ هاي اپيزوديك بيشتر جواب مي‌ دهد. در آن سريال‌ ها داستان‌هاي فرعي متفاوت هستند و شخصيت‌ها مدام در حال كم و زياد شدن هستند و دست نويسنده بازتر است. اما در سريال‌ هايي با يك خط داستاني مشخص اين موضوع كمي فرق مي‌كند. آيا شما از اين كه در يكدست نوشتن دچار مشكل شويد هراس نداشتيد؟

كاظمي‌ پور: البته كار گروهي در مجموعه‌ هاي اپيزوديك در ميان نويسندگان ما جا افتاده است. اما اين جور كارها متفاوت از چيزي است كه ما مي‌نويسيم. ما يك داستان دنباله‌دار را به نگارش در مي‌آوريم و در همان خط دنباله‌دار تقسيم وظايف مي‌كنيم. كه خيلي سخت‌تر و پيچيده‌تر از نوشتن مجموعه‌هاي اپيزوديك است.

جلالي: نگراني از يكسان‌سازي در نوشتن برمي‌گردد به زماني كه دو نفر به درك متقابلي از هم نرسيده‌اند. اما در مورد ما قضيه فرق مي‌كند. ما به دركي از هم رسيده‌ايم كه گاهي بشدت نگاه و قلم ما را به هم شبيه مي‌كند. ذهنيت ما بسيار به هم نزديك شده است ما با مهارت‌ها و فوت و فن‌هاي همديگر آشنا شديم. گاه حتي هنگام نوشتن، جايمان نيز با هم عوض شده، اما كسي حتي متوجه نشده است. مثلا سر همين سريال زمانه، فتحي، كارگردان بشدت سختگيري است اما وقتي كار را به ما دو نفر مي‌سپارد، بسيار اعتماد مي‌كند و خيالش راحت مي‌شود.

تقسيم‌ بندي سريال زمانه به چه صورت بود؟

كاظمي‌پور: من قصه اوليه را نوشتم و جلالي هم ديالوگ‌ها را مي‌نويسد. البته ابتداي كار من به همراه سعيد تشكري متن را نوشتم اما چون او در مشهد زندگي مي‌ كند هماهنگ شدن براي ما سخت شد. از آنجا هم كه براي نوشتن يك سريال، نويسنده‌ ها بايد كنار هم باشند و با هم درخصوص محتواي فيلمنامه بحث كنند و اگر لازم باشد آن را تغيير دهند و بازنويسي كنند، اين موضوع به همراه كمي اختلاف سليقه باعث شد نتوانيم به جز چند قسمت اوليه، كار را با هم ادامه دهيم.

چند وقت است درگير نوشتن فيلمنامه و بازنويسي و سر و كله زدن با آن هستيد؟

حدود يك سال است.

خسته نشده‌ايد؟

جلالي: گاهي آنقدر درگير متن شده‌ ايم و آن را بازنويسي كرده‌ايم كه ديگر اين شب‌ها تمايلي به ديدن دوباره آن نداريم (با خنده).

نگاهي به سريال‌ هايي كه شما نوشته‌ايد نشان مي‌ دهد اين سريال‌ ها از طرف مخاطبان ديده شده‌ اند و مورد استقبال قرار گرفته‌ اند.  علت اين موفقيت را در چه مي‌ دانيد؟

جلالي: بخشي از اين قضيه به خاطر توفيق و شانسي است كه ما داشتيم. بخش ديگر آن به ويژگي‌هاي ذاتي شخصيت كاظمي‌پور برمي‌ گردد. نكته مثبتي در شخصيت او وجود دارد و آن هم وسواس در كار است. اين ويژگي در من هم به وجود آمده و حتي در زندگي شخصي‌ام هم ورود پيدا كرده است. ما در طراحي قصه و شخصيت‌پردازي‌ها بشدت حساس هستيم و اين موضوع باعث مي‌شود ناخودآگاه كار، شسته رفته پيش برود. ما تا پايان سريال به صورت جزء به جزء جلو مي‌رويم و اصول يك كار خوب هم اين است كه ساختار درستي داشته باشد.

كاظمي‌ پور: از همه تمهيدات براي جذاب شدن سريال استفاده مي‌ كنيم. ما همه تلاشمان را مي‌ كنيم و خوشبختانه اقبال هم با ما همراه است.

وقتي موفقيت تكرار مي‌شود به نظر من چيزي بيش از شانس در آن دخيل است...

جلالي: البته گروه‌هايي كه تا به حال با آنها كار كرديم هم در موفقيت نسبي كارهاي ما دخيل هستند. اين طبيعي است كه اگر حتي فيلمنامه يك كار هم بسيار قوي باشد اما به دست گروه غيرحرفه‌اي بيفتد ممكن است كاملا ضعيف روايت شود و برعكس. خوشبختانه بيشتر كارهاي ما به دست تهيه‌كننده و كارگردان كار بلد افتاده است. البته نبايد از سوژه‌هايي كه سراغ آنها مي‌رويم غافل شد. سعي مي‌كنيم موضوعاتي را انتخاب كنيم كه به بطن جامعه و مردم نزديك باشد.

شما چند سال پيش در اقدامي عجيب به سمت نگارش متن‌هاي طنز رفتيد. خروجي‌اش هم دو سريال «خوش‌ نشين‌ ها» و «زن‌ بابا» بود. فكر مي‌كنيد در گونه طنز موفق بوديد؟

كاظمي‌پور: بايد اعتراف كنم آن زمان ترسيده بوديم كه نكند موفق نشويم و هراس داشتيم شكست سختي بخوريم، اما خوشبختانه گروهي ما را همراهي كرد كه تجربه كار طنز داشت و اين موضوع كمك زيادي به ما كرد و خيلي چيزها ياد گرفتيم. تجربه خوبي بود و باعث شد ترسمان بريزد. متن خوش‌نشين‌ها را شبكه، شش سال قبل از ساخت، از نويسنده‌اش خريده بود و در شبكه مانده بود. شبكه هم متن ابتدايي را به ما سپرد تا براساس آن طرح جديدي بنويسيم.

جلالي: فكر مي‌كنم اولين كار طنزي كه انجام داديم با اقبال مواجه شد و به همين دليل هم اعتماد به نفس پيدا كرديم تا حدي كه ممكن است اگر شرايطش پيش بيايد باز هم كار طنز انجام بدهيم.

امروزه به اقتباس ادبي توجه خاصي نمي‌شود. در صورتي كه اقتباس ادبي در جهان به يك موضوع مهم و اتفاقا پرطرفدار تبديل شده است. شما علت گريز نويسندگان از اقتباس را در چه مي‌دانيد؟

كاظمي‌ پور: اقتباس در آثار تلويزيوني بشدت به جذابيت يك اثر كمك مي‌ كند. بخصوص اگر يك نويسنده بتواند بخوبي از پس آن بربيايد. حتي براي نويسنده‌ها هم تجربه خيلي خوبي است. اتفاقا من بشدت از اقتباس ادبي دفاع مي‌كنم. اما متاسفانه ادبيات داستاني در كشور ما بسيار ضعيف است و در اين زمينه منابع كافي نداريم. من خودم از زمان نوجواني به داستان و رمان علاقه داشتم و هنوز هم اين علاقه در من حفظ شده بود.

جلالي: البته هم ضعيف است و هم بخش عظيمي از آن موضوعاتي را مطرح كرده‌اند كه عملا قابل اقتباس يا قابل پخش نيستند.

من اين موضوع را قبول ندارم. شما در سريال «ميوه ممنوعه» به گونه‌ اي از ماجراي شيخ صنعان اقتباس كرديد و بسياري عقيده داشتند خط قرمز‌ها را رعايت نكرديد. اما شما اين كار را با موفقيت انجام داديد.

كاظمي‌ پور: بله اما آن هم اقتباس مستقيم نبود. خطوط كلي و محور‌هايي از داستان شيخ صنعان و شاه لير را وام گرفته بوديم. يعني به گونه‌اي نبود كه بتوانيم در انتهاي سريال به نام كتابي يا نويسنده خاصي اشاره كنيم. سياست‌هاي برنامه‌ريزي در تلويزيون به گونه‌اي است كه گاهي محدوديت‌كننده است و نويسنده مجبور است آنقدر يك داستان را شاخ و برگ بدهد يا از آن بزند كه عملا چيزي از آن داستان اصلي باقي نمي‌ماند. آنقدر كه نه‌تنها باعث تغيير در داستان مي‌شود كه باعث اعتراض نويسنده و بينندگان هم مي‌شود. در بنياد فارابي بخشي وجود دارد كه وظيفه اقتباس سينمايي دارد. گروهي هم در سيمافيلم هستند كه وظيفه‌شان جمع كردن داستان‌هاي ايراني و خريد و ارائه آنها به نويسندگان براي اقتباس است. اتفاقا ليست بلند بالايي نزديك به 300 داستان را تهيه كرده‌اند اما هنوز اين كار انجام نشده است.

جلالي: اكثر رمان‌ هاي ما داراي مثلث‌ هاي عشقي هستند كه 80 درصد آنها به اين دليل كنار گذاشته مي‌شوند. اين نوع موضوعات و پروراندن آن در تلويزيون عملا بي‌ معني و غيرقابل انجام مي‌ شود.

كاظمي‌پور: البته بخش ديگري از اين عدم اقتباس هم برمي‌گردد به حقوق مولف و كپي‌رايت كه در كشور ما ناقص اجرا مي‌شود. معمولا نويسنده‌هايي كه در قيد حيات هستند، از ترس ضربه خوردن به كار، تمايلي ندارند متون خود را در اختيار فيلمنامه‌نويسان قرار دهند. بسياري هم شايد مبلغ زيادي طلب كنند و تلويزيون حاضر به پرداخت آن نباشد. جميع اين جهات باعث شده همكاراني كه حتي دوست دارند يك كار اقتباسي انجام دهند ترجيح دهند از آثار نويسندگان خارجي اقتباس كنند. ضمن اين‌كه نويسندگان مورد تائيد تلويزيون و بنياد فارابي خيلي كم شده‌اند.

اما برعكس آنچه شما مي‌گوييد هم وجود دارد. نمونه‌اش رمان «چهل سالگي» نوشته ناهيد طباطبايي است كه وقتي به فيلم تبديل شد اصلا موفق نبود. مي‌خواهم بدانم در يك شرايط آرماني فارغ از موضوعات بالا، اين مشكل به عدم توانايي فيلمنامه‌نويسان ما بر نمي‌گردد؟

كاظمي‌ پور: اين فيلم را نديدم.

جلالي: با شما بشدت موافقم.

كاظمي‌ پور: اما يادم مي‌آيد اين فيلم جايزه بهترين اثر اقتباسي را در جشنواره فجر گرفت.

جلالي: خب به خاطر اين بود كه تنها دو فيلم در اين بخش از جشنواره شركت كرده بودند و يكي از آنها برنده جايزه شد!

كاظمي‌ پور: البته من نمي‌خواهم راجع به فيلمي كه نديده‌ام صحبت كنم. اما نفس اين كار خوب است. همين كه نويسنده‌اي اين جرات را پيدا كرده و خطر كرده است. حتي ايجاد همان بخش‌ها هم در تلويزيون كار مهمي بود. كه متاسفانه ادامه پيدا نكرد.

جلالي: بايد از جايي شروع كرد. حتي اگر فرض را بر اين بگذاريم كه بايد آزمون و خطا انجام بگيرد تا ياد بگيريم.

با نگاهي به فيلمنامه‌هايي كه بتازگي تصويب شده‌اند، مي‌توان تا حدي اين ادعا را مطرح كرد كه انگار كپي‌برداري شده و متن‌ها از روي دست هم نوشته شده است. دليل آن چيست؟

جلالي: اصولا تعداد سوژه‌هايي كه ما مي‌توانيم در تلويزيون روي آنها كار كنيم خيلي محدود است. اين بزرگ‌ترين دليل شباهت متون است. از آن تعداد هم فقط چند مورد هست كه دست نويسنده براي پروراندن آن باز است. من بشدت از فيلمنامه نويسان دفاع مي‌كنم. ذهنيت‌هاي تصميم‌گيران هنوز شخصيت‌هاي سياه و سفيد را مي‌پسندد. اگر بخواهيم خاكستري بنويسيم با محدوديت مواجه مي‌شويم. اين در صورتي است كه شخصيت‌هاي واقعي چند وجه و بالا و پايين دارند و همين باعث زيبايي يك كار مي‌شود. اينها دليلي است كه هر چه مي‌نويسيم شبيه به هم مي‌شود.

كاظمي‌ پور: حوزه فكري ما اينقدر محدود شده كه ناخودآگاه مجبور مي‌شويم در آن حوزه محدود فكر كنيم و گره داستاني ايجاد كنيم. همان قدر كه در اين حوزه محدوديت داريم در حوزه كارگرداني و ميزانسن و نماي بسته (كلوزآپ) نيز محدوديت داريم. در حوزه طراحي لباس نيز به همين صورت. شخصيت‌هاي خوب بايد ريش داشته باشند يا پوششان چادر باشد. اين محدويت‌ها منجر به خلق آثار يكسان مي‌شود. روابط آدم‌ها نيز به يك شكل نمايان مي‌شود. اين‌كه بزرگ‌تر‌ها نبايد اشتباه كنند يا آدم خوب‌ها هرگز اشتباه نمي‌كنند.

اما همين شخصيت‌هاي سياه و سفيد نيز گاهي در فيلمنامه‌هاي شما سرو كله‌شان پيدا مي‌شود. مهتاب در دلنوازان يكي از همان‌ ها بود...

جلالي: شخصيت مهتاب سوژه‌اي است كه ما طي اين سال‌ها هر وقت يادمان مي‌آيد به آن مي‌خنديم. اين شخصيت قرار نبود با چنين پوششي ظاهر شود، اما زماني كه پوشش او عوض شد شخصيتش را نيز تغيير داد. ديگر نمي‌توانست حتي ذره‌اي بدي داشته باشد. مهتاب دلنوازان به يك انسان فرا خوب تبديل شده بود كه به نظر من مثل همه آدم‌ها اتفاقا بايد مواقعي اشتباه مي‌كرد. البته اين چيزي است كه ما در زمانه نداريم و بشدت از آن پرهيز كرديم و هيچ شخصيتي به ما تحميل نشد.

كاظمي‌پور: گاهي برخي شخصيت‌ها به فيلمنامه تحميل مي‌شود. اينها جايي از قصه بيرون مي‌زنند. اين شخصيت‌ها باعث مي‌شود در درام فاصله بيفتد و به نظر من شخصيتي كه از اول قصه تا آخر تغيير پيدا نكند اصلا به درد درام نمي‌خورد و قصه جذاب نمي‌شود. مي‌شود يك شخصيت تك‌بعدي بي‌خاصيت.

تا به حال بيننده متوجه نشده داستان زمانه از چه قرار است. چطور اين تعليق را به وجود مي‌ آورديد؟

كاظمي‌پور: اين‌كه شخصيت‌ها قابل پيش‌ بيني نباشند بسيار سخت است. براي اين‌كه قصه غيرقابل پيش‌بيني شود با وجود محدوديت‌هايي كه وجود دارد، كار سختي است. ما در دلنوازان هم تلاش كرديم بيننده نتواند انتهاي داستان را حدس بزند. مخاطب گاهي با توجه به ويژگي‌هاي ظاهري مثلا مي‌داند او نمي‌تواند خطاكار باشد، بنابراين خيلي سخت است در اين شرايط تعليق ايجاد كنيم تا بتوانيم مخاطب را غافلگير كنيم. در اين مواقع بايد كاري كنيم كه قالب‌هاي شخصيتي را كه ناخودآگاه در ذهن بيننده حك شده بشكنيم و آنها را به هم بريزيم.

در زمانه اين اتفاق نيفتاده است. تا به حال هيچ گذشته‌اي از شخصيت‌ها نداده‌ايد كه باعث ساخت ذهنيت منفي يا مثبت در بيننده شويد...

جلالي: بشدت از اين‌كه درباره شخصيت‌ها ذهنيتي به بيننده بدهيم يا اين‌كه در ظاهر او نشانه‌هايي ايجاد كنيم كه امكان خطا را از او بگيرد پرهيز كرديم. حسام ريش پروفسوري دارد و كاري كرديم كه مشخص نباشد او مثبت است يا منفي يا اين‌كه آخر داستان به چه صورت است و قرار است چه اتفاقي بيفتد. اينها نكات ظريفي است كه در يك نگارش خيلي به چشم مي‌آيند و باعث مي‌شود يك كار موفق شود يا نشود.

اما به نظر من ورود شخصيت‌هاي خاكستري به داستان‌ها مد شده است، در صورتي كه اگر دو قطب منفي و مثبت وجود نداشته باشد داستان جلو نمي‌ رود...

جلالي: شما مثبت هستيد يا منفي؟

خاكستري.

جلالي: همه آدم‌ ها خاكستري‌ اند.  حتي آن قاتلي كه با قناري‌ اش عشق بازي مي‌ كند.

اما نمايش داستان زندگي من يا همه آدم‌ هاي خاكستري هيچ جذابيتي ندارد...

جلالي: اتفاقا آدم‌هاي خاكستري هستند كه زندگي و قصه‌شان قابل پيش‌بيني نيست و اين قابل پيش‌بيني نبودن داستان را جذاب مي‌كند. در قصه‌هاي كلاسيك همين طور است. يك آدم مثبت و يك منفي وجود دارد. آدم منفي هميشه عليه مثبت مي‌شورد و در نهايت شكست مي‌خورد. اما در زندگي شخصيت‌هاي خاكستري انتظار اتفاقات را نداريم. مثلا اين‌كه قهرمان اصلي داستان در شرايطي مرتكب قتل هم بشود. اتفاقا همين بالا و پايين‌ها، جذابيت را به وجود مي‌آورد يا انسان منفي در اوج بد بودن يك زندگي را نجات مي‌دهد. نمونه‌اش را در فيلم «لئون» ديديم كه يك قاتل جان يك دختر را نجات مي‌دهد.

در سريال‌هاي «كمكم كن» و «او يك فرشته بود» سراغ مفاهيم ماورايي رفتيد. جرياني كه به نظر بسياري بايد در اوج كنار گذاشته مي‌شد. به اعتقاد من شما با ورود به مسأله ناشناخته ماوراء باعث به وجود آمدن جرياني شديد كه بعدها شكست خورد.

كاظمي‌ پور: جوان و خام بوديم و اشتباه كرديم (مي‌خندد). با ديدن بازتاب‌هاي آن سريال‌ها پشيمان هم شديم. البته در كمكم كن ما از كما رفتن استفاده كرديم تا وارد حوزه ماوراء شويم. با تعريفي كه اسلام و برخي علما از روح دارند روح بعد از مرگ قادر به فعل نيست. رفتن به كما ترفندي بود كه ما جسد را در اين جهان نگه داريم و روح وارد دنياي برزخ شود. هر چند كه بعد از آن سريال تعريف روح را محدودتر هم كردند. در او يك فرشته بود هم سعي كرديم اولين بار شيطان را به عرصه نمايش وارد كنيم كه البته پيدا كردن منابعي موثق راجع به آن خيلي سخت بود. آن زمان آقاي برازش بسختي توانست شش كتاب در اين مورد از آستان قدس امانت بگيرد. با نگاهي به اين منابع به نظرم رسيد اين شيطاني كه ما مي‌خواهيم خلق كنيم از لحاظ نمايشي جذاب نيست. او فقط مي‌توانست وسوسه كند، مثل گربه نره! تبديل مي‌شد به شخصيتي كه وراج است و دائم حرف مي‌زند و براي همين هم برايش فعل نوشتم. البته دو ماه بعد از پخش اين سريال خيلي اتفاقي در يكي از نمايشگاه‌هاي كتاب در شمال حضور داشتم و صد‌ها جلد كتاب راجع به شيطان آنجا بود كه همه هم ناموثق و بر پايه خرافات و نه آيات قرآن و احاديث تاليف شده بود. همان جا با خودم فكر كردم كه شايد ناخودآگاه دچار بسط يك تفكر خرافي شده‌ايم.

عده‌اي هم معترض شدند كه چرا شيطان در هيبت يك زن ظاهر شده است.

كاظمي‌پور: ‌ما دو تا شيطان داشتيم؛ مرد و زن. اتفاقا چون به اين فكر كرديم كه عده‌اي ممكن است معترض شوند، اين كار را كرديم. داستان ما درباره مردي بود كه نسبت به تقواي خودش مطمئن بود. به لحاظ دراماتيك نياز داشتيم شيطاني در قالب يك زن حضور يابد كه بتواند او را بفريبد. من هنگام نگارش داستان اين سريال تا حدي از قصه برسيساي عارف و بابا سرويسوس تولستوي استفاده كردم. تجسد شيطان در هيبت زن، قصه‌‌اي قديمي است.

با اين اوصاف و تجربه موفق شما در نوشتن متن دو سريال ماورايي چرا اعتقاد داريد ديگر نبايد سراغش رفت و اشتباه كرديد؟

كاظمي‌ پور: ديدگاه اسلام راجع به مسائل ماورايي متفاوت است. اتفاقا بعد از آن سريال‌ها پيشنهاد شد داستاني هم راجع به چشم برزخي بنويسم. اما قبول نكردم. علما در جزئيات نظرات مختلفي راجع به ماوراء دارند. مشكل ديگر اين است كه ما تجربه به تصوير كشيدن مسائل ماورايي را نداريم و وقتي نزديك آن مي‌شويم دچار محدوديت زيادي مي‌شويم. به همين دليل به نظر من سريال‌سازي ماورايي بايد تمام مي‌شد، چرا كه بعد از آن ناخواسته در دام خرافات افتاد و كاري را كه شروع كرديم به حد اغراق رسيد.

اصلا اين‌كه بخواهيم به زور مفاهيم انتزاعي همچون ماوراء يا اخلاق را وارد يك سريال كنيم چه اهميتي دارد. نشان دادن زندگي روزمره كه جذابيت بيشتري دارد.

جلالي: نشان دادن زندگي روزمره مردم چه جذابيتي دارد؟ وقتي در نوشته‌هايمان هدف‌گذاري نداشته باشيم ديگر اوج و فرودي هم وجود ندارد. البته موافق هم نيستم مفاهيم اخلاقي آنقدر در سريال وارد شود كه به شعار تبديل شود. مهم اين است كه مثلا بحث انتقام را به گونه‌اي در لابه‌لاي قصه وارد كنيم كه بيننده غيرمستقيم آن را درك كند.

كاظمي‌ پور: البته سليقه خود من اين است كه هر چه بيشتر به زندگي روزمره مردم نزديك شوم و از قواعد دست و پا گير درام خلاص شوم. البته شايد در حوزه سينما اين كار شدني باشد اما در سريال نه. سليقه عامه مردم خط قصه و گره‌هاي پيچيده داستاني را مي‌پسندد، مثلا سريال «وضعيت سفيد». اين سريال سعي كرده بود به روايت زندگي روزمره نزديك شود. خيلي هم موفق بود و من آن را دوست داشتم. اما مخاطب اين مجموعه، خاص بود و عامه مردم چندان استقبالي از آن نكردند.

جلالي: البته من اينجور فكر نمي‌كنم. من سينما و تلويزيون قصه‌گو را دوست دارم. اگر قرار باشد زندگي روزمره را ببينم مي‌روم فيلم مستند نگاه مي‌كنم. اما اگر قرار است كار نمايشي بكنم بايد بروم سمت درام و قصه‌گويي. حتي كارهاي فرهادي هم كه به زندگي روزمره نزديك شده، در خلال آن دارد قصه گويي هم مي‌كند.

كاظمي: منظور من هم از زندگي روزمره، نداشتن قصه نيست. منظورم ديدن آدم‌ها و تعريف قصه از زندگي واقعي آنهاست. ولي زندگي واقعي قابل تصوير كردن نيست.

شخصيت‌ ها چطور در فيلمنامه‌هايتان شكل مي‌گيرند؟ در حين داستان و كم‌كم يا از ابتدا مشخص‌ هستند؟

كاظمي: ما يك پيش داستان مي‌نويسيم و ويژگي‌هاي را براي شخصيت پيش‌بيني مي‌كنيم. اما شخصيت‌ها در موقعيت‌هاي نمايشي خودشان را بدرستي نشان مي‌دهند. مثلا بازيگري كه حتي اين نقش را بازي مي‌كند به ما در كامل كردن شخصيت كمك مي‌كند. خلاصه اين‌كه شخصيت‌پردازي فرآيندي است كه مدام در حال تكميل است.

شما به عنوان همكاراني كه تقسيم وظيفه كرده‌ايد. فكر مي‌كنيد كار كدام يك مهم‌تر است؛ كسي كه ديالوگ‌ها را مي‌نويسد يا كسي كه طرح اصلي داستان را؟ به نظر من ديالوگ موضوع مهمي است. مثلا در «ميوه ممنوعه» ديالوگ‌هاي حاج يونس درباره اعتراف به عشق در برابر خانواده‌اش. اين نقطه عطف داستان بود.

كاظمي‌ پور: اتفاقا به نظر من موقعيتي كه به وجود آمد تا حاج‌يونس مجبور شود اين اعتراف را بكند جذاب بود و نه ديالوگ‌ها به تنهايي. اما دليل اين‌كه شما به ديالوگ‌ها اشاره مي‌كنيد اين است كه جامعه مخاطبان ما هنوز شنيداري‌ بوده و با تصوير بيگانه است. هنوز وقتي مي‌خواهند علاقه‌شان را از يك فيلم توصيف كنند ديالوگي از آن را مثال مي‌زنند به اين علت كه تربيت بصري ندارند و به چيزهايي كه مي‌شنوند اهميت مي‌دهند.

جلالي: به نظر من هم زماني ديالوگ‌ها جذاب مي‌شوند كه اتفاقا موقعيت درست تعريف شده باشد و شخصيت سر از جاي درستي در بياورد. به نظر من رساندن قصه به يك موقعيت نمايشي جذاب خيلي مهم است و در اين موقعيت است كه مي‌توان براحتي ديالوگ خوب هم نوشت. اين دو مكمل هم هستند.

اما به نظر من هميشه هم اين طور نيست. فيلم «شب‌ هاي روشن» بيشتر ديالوگ محور بود، اما جذاب هم بود.

جلالي: آن فيلم بخش فرهيخته جامعه را جذب كرد. مخاطب خاص دارد. اما در سريال نمي‌توان روي مخاطبان خاص حساب كرد.

در سريال زمانه شما در انتخاب بازيگر هم دخيل بوديد؟

كاظمي‌ پور: طبق عرف از ما مي‌ پرسند آيا موقع نوشتن بازيگر خاصي در ذهنمان بود يا نه؟ ما هم چند پيشنهاد داده بوديم. حميد گودرزي انتخاب فتحي بود و به نظرم از پس كار برآمده است و بهتر هم مي‌ شود.

مهراوه فردوسي/گروه راديو و تلويزيون

+ چه عجب یکی راجب اقتباس از روی رمان های خودمون حرف زد! بابا ما خودمون کم رمان خوب نداریم که قابلت تبدیل به یک فیلمنامه ی جذاب و داشته باشن. نمونه ش رمانِ « پدرِ آن دیگری » که یه سری قرار بود از روش فیلم بسازن ولی معلوم نیست چی شد!

مصاحبه تصویری با حمید گودرزی و مهرانه مهین ترابی

 

حمید گودرزی: تلویزیون و سینما برایم فرقی نمی کند. کار بد سینماییش هم باشد به درد نمی خورد.

حمید گودرزی که این روزها با سریال تلویزیونی زمانه میهمان خانه های شماست از چگونگی حضورش در این مجموعه و تفاوت کار در سینما و تلویزیون گفت. مصاحبه را از اینجا ببینید.

مهرانه مهین ترابی: نقشی را که دوست نداشته باشم بازی نمی کنم، حتی اگر برای اسپیلبرگ باشد.

مهرانه مهین ترابی بازیگر تلویزیون از خوشحالی برای حضورش در سریال تلویزیونی زمانه می گوید و معتقد است نقش مهم ترین قسمت کار یک بازیگر است. مصاحبه را از اینجا ببینید.

باشگاه خبرنگاران

مصاحبه با بهنام قربانی | به بهانه بازی در نقش سهیل خرم سریال زمانه

سهیل خرم دارای شخصیت پیچیده و ضد قهرمان و روش کننده کلید قصه ی “زمانه” است.

بهنام قربانی بازیگر نقش سهیل خرم در سریال “زمانه” در گفتگو با خبرنگار حوزه تلویزیون باشگاه خبرنگاران، از دلایل حضور خود در این سریال گفت: اسفند ماه سال قبل هنگامی که پیش تولید زمانه آغاز شد توسط هانیه توسلی که از دوستان ما بودند بە اسماعیل عفیفه معرفی شدم و چون عفیفه چند تله فیلم از من دیده بود جزء کاندیدای این نقش شدم.

وی در این باره گفت: حسن فتحی حساسیت زیادی برای انتخاب کاراکترها دارد و برابر این نقش بە دنبال بازیگر مطرح و شناخته شده و همچنین چهره ی منفی نبود برای همین من برای ایفای این نقش انتخاب شدم.

قربانی ادامه داد: بعد از گذشت ۲ ماه بە طور اتفاقی من فتحی و عفیفه را در خانه هنرمندان ملاقات کردم و بعد از این دیدار کوتاه، شب عفیفه برای اخذ قرارداد با من تماس گرفتند.

قربانی در خصوص ویژگی نقش سهیل خرم اظهار داشت: جدا از تمام کاراکترهای قصه که دارای شخصیت خاکستری می باشند بە طور عملی چهره ی مثبت مطلق در قصه وجود ندارد سهیل روشن کننده ی کلید قصه و دارای شخصیت پیچیده و ضد قهرمانی است که بە خاطر عشق بە همسر و مشکلات برادر زنش، خود را بە دردسر می اندازد.

وی تصریح کرد: در روز اول کار بدلیل فاصله ی زیاد نقش با خودم نتوانستم با نقش ارتباط برقرار کنم.

وی بیان کرد: شخصیت سهیل تا قسمت ۱۳ کم رنگ می شود و بعد از آن فصل دیگری از قصه آغاز می شود که در آن بهزاد و ارغوان پیش برنده داستان می باشند.

قربانی سوابق کاری خود را اینگونه عنوان کرد: درسال ۷۴ بازیگری و کارگردانی خواندم و همچنین در دانشگاه با حمید گودرزی همکلاس بودم.

وی تأکید کرد: تجربه ها و حساسیت های حسن فتحی در کار برای من بسیار ارزشمند بود و یک اتفاق خوب در عرصه بازیگری من است کار با او بە واقع مدرسه بازیگری است.

قربانی درخصوص بازخورد مردم از این سریال گفت: آنچه از دور و نزدیک شاهد بودم نشان از استقبال مردم دارد بعد از بازی در این سریال مدیر تولید فریدون حسن پور برای شخصیت اصلی بازی در یک کار بە من سفارش داد.

وی درپایان خاطرنشان کرد: درحال حاضر مشغول بازی در سریال پروانه کاری از جلیل سامان هستم که درآن سریال در نقش رضا بە عنوان یکی از چهره های منافق ایفای نقش می کنم./ی۲

باشگاه خبرنگاران

+ چه جالب، عجب شانسی داره! زمانه، بعدش پروانه! خیلی دوست دارم زودتر سریال پروانه رو هم ببینم.

مصاحبه با ویدا جوان | به بهانه بازی در سریال زمانه

ویدا جوان، بازیگر نقش نگار در سریال زمانه در گفتگو با خبرنگار حوزه تلویزیون باشگاه خبرنگاران در خصوص انتخاب خود برای ایفای این نقش گفت: من از طریق برنامه ریز تله فیلم یک خواب کوچولو که در آن ایفاگر نقش اصلی داستان بودم، به حسن فتحی معرفی شدم که پس از تست از بین چند نفر، برای ایفاگری در این سریال انتخاب شدم.

وی در خصوص نقش خود اظهار داشت: نگار خیلی با شخصیت اصلی خودم تفاوت داشت زیرا این کاراکتر دارای یک شیطنت خاصی است که من تا به حال این ویژگی را در خودم پیدا نکرده بودم.

وی در این باره تصریح کرد: نگار دارای شخصیت رک و واقع بین است و در حالی که کودک است و در طی قصه در این خانواده رشد می کند و خیلی راحت حرف خود را می زند.

"جوان" کار با حسن فتحی را اینگونه بیان کرد: کار در سریال زمانه برایم جالب بود و از همه مهمتر این بود که به کار با فتحی علاقه‌مند بودم چرا که او علاوه بر کارگردانی یک آموزگار خوب است.

وی تصریح کرد: کار در این سریال برای من بسیار خوب بود و در طی این مدت به غیر از زمینه بازیگری، خیلی چیزها از زندگی فرا گرفتم.

"جوان" تاکید کرد: کار در سریال زمانه برای من سختی نداشت و حتی سختی های آن برایم شیرین و جذاب بود چرا که من مشتاق و عاشق بازیگری هستم و از هر لحظه کار در این سریال نکات جدیدی یاد گرفتم.

وی در خصوص رضایت خود از ایفاگریش در این سریال گفت: چون من تجربه کمی در بازیگری داشتم: زمانه تجربه جدیدی برایم بود و از بازی خود در سکانس های اول، رضایت ندارم.

وی در مورد تاثیر نقش خود در ادامه قصه گفت: نگار یکی از نقش های اصلی و موثر در ادامه روند داستان زمانه است.

وی در خصوص استقبال مخاطب از سریال زمانه عنوان کرد:  چون چهره من با آنچه در تصویر دیده می شود بسیار متفاوت است یعنی در تصویر چهره ام بسیار تغییر می کند؛ بنابراین شاهد بازخورد مردم در محیط های بیرون نبودم.

وی تصریح کرد: ولی بازخورد آن در بین دوستان و آشنایان بسیار خوب بوده و نقش "نگار" را بسیار دوست داشتند.

مصاحبه با بازیگر نقش بهار و دکتر داوودی سریال زمانه

آیدا فقیه زاده (بهار): من توسط امين تارخ براي بازي در سريال زمانه معرفي شدم.

آيدا فقيه زاده بازيگر نقش بهار در سريال زمانه در گفتگو با خبرنگار حوزه راديو وتلويزيون باشگاه خبرنگاران در خصوص انتخاب خود براي بازي در اين سريال گفت: قبل از زمانه در مجموعه "هرسه" كاري از عبدالحسين برزيده، به ايفاي نقش پرداخته بودم كه هنوز پخش نشده است.

وي افزود: من از شاگردان كلاس هاي بازيگري امين تارخ بودم و براي سريال زمانه و همچنين كار قبلي ام تحت عنوان هرسه توسط وي به حسن فتحي معرفي شدم و حتي پيش از اين قرار بود امين تارخ نيز در زمانه بازي كند كه بنابه دلايلي اين اتفاق نيافتاد.

فقيه زاده در خصوص نقش خود در اين سريال گفت: بارزترين ويژگي شخصيت "بهار" مهرباني او است كه در عين حال منطقي هم است و سعي در انجام كار درست و منطقي دارد من در زندگي عادي نيز از اين افراد زياد ديدم.
وي در خصوص كار اظهار داشت: براي بازي در اين نقش، يك سري تحقيقات انجام دادم و همچنين حسن فتحي نيز خود در نظر داشت كه تمام بازيگران از نزديك با كاركترهاي خود آشنا شوند تا نقش ملموس و به واقعيت نزديك باشد.
"فقيه زاده" در خصوص كار با حسن فتحي عنوان كرد: در كار فتحي نقص وجود ندارد و هر بازيگر  در كار  با او متوجه اين موضوع خواهد شد و تمام راهنمايي ها و تلاش وي براي اين بود كه نتيجه كار بهترين باشد.

وي در ادامه تصريح كرد: دركار زمانه يك هماهنگي و انرژي مثبت وجود داشت كه علي رغم سختي و مسائل كاري كه در ساخت هر سريالي وجود دارد با اين هماهنگي سعي شد همه در خدمت كار باشند.
فقيه زاده در خصوص استقبال و برخورد مردم عنوان كرد: با توجه به بازخوردي كه از دوستان و آشنايان ديدم كار نتيجه خوب و مثبتي داشته است.
وي نظر خود را در خصوص بازي در اين سريال اينگونه بيان كرد: در مجموع بازي در اين سريال را دوست داشتم. حسن فتحي به عنوان يه وزنه در كار محسوب مي شود و كار با او هميشه در حد خوب و شاهكار خواهد شد به همين دليل بخشي از نگراني من بدليل حضور وي از بين رفت و در كل از بازي در "زمانه" راضي هستم.

فقيه زاده در پايان در خصوص استاد بازيگري خود امين تارخ، خاطر نشان كرد: كساني كه در كلاس بازيگري تارخ شركت مي كنند ،هميشه از حمايت پدرانه و دلسوزانه او حتي بعد از اتمام كلاس ها برخوردارند؛ تارخ خود را وقف هنر كرده و بدليل تمام تلاش هايي كه براي من انجام داده از او سپاسگذار هستم.

ادامه نوشته

حسین مهری از زمانه می گوید!

حسین مهری از ایفای نقش در «زمانه» و همکاری با آقای فتحی می گوید.

در مجموعه در حال توليد «زمانه» اولين همكاري‌ ام را با آقاي حسن فتحي تجربه مي‌ كنم و از حضور در آن خوشحالم. در اين سريال نقش پسري را بازي مي‌ كنم كه مشغول كارهاي هنري است و با افتادن به دام اعتياد، اتفاقاتي تلخ را تجربه مي‌ كند. فضاي اين كار دوست داشتني است و از حساسيت‌ هاي آقاي فتحي لذت مي‌ برم. من غير از سيروس مقدم، كارگرداني را كه روي كارگرداني و بازي بازيگران حساسيت لازم را داشته باشد، نديده بودم، اما در اين كار حساسيت‌ هاي خاصي توسط آقاي فتحي وجود دارد و او بسيار نكته‌ سنج و ريز بين كارگرداني مي‌ كند.

مصاحبه با عوامل سریال زمانه

عفيفه تهيه‌كننده «زمانه» درباره داستان اين سريال به «جام‌جم» گفت: «زمانه» داستاني است درباره قضاوت، تاوان و بخشش. داستان آدم‌هايي كه ديگران را در معرض قضاوت قرار مي‌دهند و بايد تاوان سنگيني برايش بپردازند.

وي ادامه داد: داستان «زمانه» درباره پسر جواني به نام بهزاد (حميد گودرزي) است كه عموي متمولي به نام حسام (حسين محجوب) دارد. او قرار است با دختر عموي خود بهار ازدواج كند تا اين‌ كه رازي براي او برملا مي‌ شود كه زندگي او را دچار تغييراتي مي‌كند و فاش شدن اين راز اتفاقات زيادي را براي اين خانواده رقم مي‌زند. بهزاد از ازدواج با دخترعموي خود منصرف مي‌شود و... .

وي افزود: ساسان توكلي‌فارساني تيتراژ سريال «زمانه» را ساخته است. او پيش از اين تيتراژ سريال‌هاي ميوه ممنوعه، اشك‌ها و لبخندها، در مسير زاينده‌رود و تله‌فيلم دنده معكوس را ساخته بود. فردين خلعتبري نيز آهنگسازي تيتراژ «زمانه» را براساس شعري از افشين يداللهي به‌عهده دارد.

اين تهيه‌كننده گفت: در حال حاضر در مرحله تدوين و صداگذاري هستيم و تاكنون شش قسمت از اين سريال آماده و تحويل شبكه شده است.

علیرضا کاظمی‌پور، یکی از نویسندگان «زمانه» نیز به جام‌جم گفت: داستان زمانه قالبی اجتماعی دارد و ماجرا حول محور دو جوان و مسائل و رازهای آنها می‌چرخد.

وی ادامه داد: با وجود این‌که «زمانه» اولین همکاری من با دو نویسنده دیگر سریال یعنی سعید تشکری و سعید جلالی بود، اما خوشبختانه مشکلی به لحاظ همکاری با هم نداشتیم و با تفاهم بسیاری نگارش متن زمانه را انجام دادیم.

سعید جلالی، یکی دیگر از نویسندگان سریال زمانه نیز به جام‌جم گفت: قسمت‌های ابتدایی این سریال را علیرضا کاظمی‌پور و سعید تشکری نوشته‌اند و نگارش قسمت‌های پایانی آن نیز به‌عهده من و کاظمی‌پور بود.

وی ادامه داد: این سریال یک ملودرام خانوادگی است که درباره نقد انتقام نوشته شده است، این‌که چشم‌پوشي از انتقام چه تاثیر مثبتی در زندگی انسان دارد. البته نمی‌خواهم بگویم «زمانه» سریالی عاشقانه نیست، اما موضوع عشق در این سریال برجسته نیست و انتقام موضوعی است که از دیدگاه متفاوتی به آن نگاه می‌کنیم.

از عوامل توليد اين سريال مي‌توان به مدير تصويربرداري افشین احمدی، مدیر صدا: خسرو کیوانمهر، طراح صحنه: امیر زاغری، طراح گریم: سیدجلال موسوی، تدوین و صداگذاری: بابک رضاخانی، طراح لباس: ژاله آنت، دستیار اول کارگردان: محمدرضا رستمی، منشی صحنه: شهره فهیمی، مدیر تدارکات: مهدی پیله‌وریان، جانشین تولید: ناصر هادیانفر، برنامه‌ریز: مجتبی خادم‌زاده و مدیر تولید: نعمت گودرزوند چگینی اشاره کرد.

اسماعيل عفیفه تاکنون تهیه‌كنندگی سریال‌هایی همچون «پس از باران»، «رسم عاشقی» و «مامور بدرقه» را به‌عهده داشته و حسن فتحی نیز تا به حال سریال‌های موفقی همچون «شب دهم»، «مدار صفر درجه» و «پهلوانان نمی‌میرند» و... را کارگردانی کرده است.

سریال «زمانه» که پخش آن هر شب صورت مي‌گيرد، پس از «میوه ممنوعه» دومین کار مشترک این کارگردان و تهیه‌کننده است.

منبع

فریبا متخصص در نقش زن عموی بهزاد (حمید گودرزی) !

فريبا متخصص چند سالي است كه حضور كمرنگي در تلويزيون دارد و بيشتر وقتش را در راديو مي گذراند؛ در حال حاضر او مشغول ايفاي نقش در سريال حسن فتحي با عنوان «زمانه» براي پخش از تلويزيون است.

- در حال حاضر مشغول بازي در سريال آقاي فتحي با عنوان «زمانه» هستم كه فكر مي كنم تصويربرداري و ضبط اين مجموعه 30 قسمتي طي يكي ـ دو ماه آينده به پايان برسد اما هيچ اطلاعي از پخش آن ندارم.

- «زمانه» يك سريال اجتماعي ـ خانوادگي است كه فكر مي كنم در 30 قسمت براي پخش از آماده مي شود. در اين سريال خانوادگي نقش همسر حسام فروزآفر ـ يك كارخانه دار ـ را ايفا مي كنم. در پي داستان طي يك ماجرايي برادر فروزآفر فوت مي كند و بعدها سوء تعبيرهايي پيش مي آيد كه فوت برادر وي كار چه كسي بوده است. در پي داستان مشكلاتي پديد مي آيد.

- در سريال «زمانه» كه ايفاگر نقش همسر فروزآفر هستم يك خانم خانه دار خيلي ساده ام كه بيشتر سرم به مسائل شخصي خودم همچون رفتن به باشگاه ورزشي، كم كردن وزن و ... گرم است در كل فكر مي كنم نقشم در اين مجموعه نسبت به ساير نقش هايم كمي متفاوت تر است.

+ مصاحبه برای چند ماهِ پیش هستش.