پريناز ايزديار؛ بازيگر «يك مرد يك شهر» | حس کردم می‌ توانم بازیگر شوم

براي نخستين بار در طول كار بازيگري‌ ام در اين فيلم جلوي دوربين رفتم و البته بعد از بازي در اين فيلم فكر هم نمي‌كردم با اين زماني كه گذشت ديگر فيلم اكران شود كه خب بالاخره شد. تمام فيلم به خاطر همين نخستين بودن برايم هيجان انگيز بود و البته به اين خاطر كه مي‌خواستم بازيگري را از جايي شروع كنم و چه بهتر كه با كارگردان خيلي خوبي مثل آقاي هدايت شروع كردم و اين نقش كوتاه را كه 3 تا 4 سكانس بود بازي كردم كه خب همين نقش در اين فيلم باعث شروع طرح‌ هاي ديگر من شد.

من در اين فيلم و در تمام فيلم هايم قبل از اين‌كه بروم جلوي دوربين استرس دارم اما به محض اين‌كه جلوي دوربين مي‌روم انرژي عجيبي دارم كه باعث تمركز روي كارم مي‌ شود و تا به امروز از اين موضوع جواب گرفتم.

در اين فيلم به خاطر اين‌كه نخستين بارم بود گاهي پيش مي‌آمد كه چندين بار صحنه‌هايي را خراب كنم و به خاطر من صحنه تكرار شود اما مثلاً پلاني بود كه تلفني صحبت مي‌كردم و پلان خيلي حسي بود و من گريه مي‌كردم، فكر نمي‌كردم كه برداشت اول تمام شود كه اين اتفاق افتاد و برايم جالب بود در واقع آن موقع براي نخستين بار بود كه حس كردم من هم مي‌توانم يك بازيگر خوب باشم.

در مجموع تجربه خيلي خوبي براي من در اين كار سينمايي اتفاق افتاد.


با تشکر از یه هوادار کامران تفتی

منبع: روزنامه ایران